Weinig slapen, veel doen

Hola!

Alweer 6 weken op reis, de tijd vliegt! Maar er gebeurt hier ook zo veel, Cusco verveelt nooit. Inmiddels ben ik verhuisd van mijn leuke Cusqueñaanse familie naar een appartement boven de school. Het hoofdstuk Spaanse lessen is ook afgesloten, ik ben nu begonnen met mijn vrijwilligerswerk. Ik heb de rest van mijn lesweken met de Duitsers in een klasje gezeten, en ik kan nu zeggen dat ik best een aardig woordje Spaans spreek. Ben blij dat ik ook eindelijk in de verleden tijd kan praten, dat voorkomt een hoop misverstanden...

Mijn tweede weekend was geweldig. Zaterdagochtend heb ik met Nederlandse Lisa de bus naar Tipon, een dorpje vlakbij Cusco, gepakt om daar naar de dierentuin te gaan. Tipon is ook nog eens de plaats die bekend staat om zijn cuyeria's, dus we hebben daar voor de lunch cavia gegeten! Voordat het de oven in ging showden ze ons nog even dat hele beest met de pootjes omhoog en de starende kraaloogjes. We kregen samen een hele cavia, zonder hoofd en pootjes (thank god) samen met spaghetti en aardappels waar lekker veel zand inzat. Ze hadden het in 4 stukken gesneden, en toen kon het kluiffeestje beginnen. Ik miste daar als ex-vegetariër natuurlijk enige ervaring voor, dus het viel niet mee. Het zat vol met botten en het duurde superlang om er ook maar een beetje vlees vanaf te krijgen, maar ik vond het wonder boven wonder lekker! Ik hoop dat alle mensen die altijd tegen me hebben geroepen dat ik weer vlees moest gaan eten nu trots zijn, I did it guys!
Daarna zijn we omhoog gelopen naar de dierentuin, die speciaal was voor zwakke en gewonde dieren om weer aan te sterken. Het hoogtepunt daar was de babyluiaard waarmee we konden knuffelen!

Zondag dat weekend, heb ik iets gedaan waarover ik altijd al riep dat ik dat in Zuid-Amerika zou gaan doen en wat op nr. 1 van mijn bucket list stond: BUNGEE JUMPEN!! Net buiten Cusco hangt een kabel tussen twee bergtoppen, en de val is 122 meter, de hoogste van Zuid-Amerika! Echt een van de beste ervaringen tot nu toe!! We waren met een groep van 10 mensen, waarvan 2 het al veel vaker hadden gedaan. Voordat ik ging springen was er een meisje waarbij de kabel haar gezicht had geraakt tijdens de val waardoor haar halve gezicht was opgezwollen en er allemaal bloed uit haar neus kwam, dus ik heb ongeveer 10x gevraagd aan die mannen toen ik in het bakje omhoog ging wat ik moest doen dat dat NIET zou gebeuren. De instructie om mijn handen voor mijn gezicht te doen was ik tijdens het springen alleen natuurlijk weer vergeten. Ik weet dat het misschien ongeloofwaardig klinkt, maar het was echt minder eng dan ik verwachtte. Het voelde allemaal super veilig, en de instructeurs waren hartstikke relaxed. En dan die val! Beste gevoel ooit. Daarna stonden we met z'n allen te stuiteren van de adrenaline, dus hebben we op diezelfde plek ook nog maar gepaintballd om dat eruit te krijgen. Was ook voor het eerst dat ik dat deed! Daarna nog gegeten en heel lang Monopoly gespeeld in een restaurant, en die avond nog met z'n allen een filmavond gepland. Dat hebben we na een halfuur maar gestopt omdat iedereen in slaap viel...

De erop volgende week heel vaak mijn bungee filmpje geprobeerd up te loaden, wat helaas niet is gelukt.. Als iemand weet hoe ik een videobestand kleiner kan maken hoor ik dat graag!!
Naar een benefit dinner geweest voor de operatie van een jongetje dat niet meer kon zien, met de school geleerd hoe je de cocktails van hier moet maken, en vrijdagavond last minute naar Arequipa! Dyanthe had Lisa en mij verteld dat ze dat weekend daarheen zou gaan, en dat leek ons wel een goed idee, want we hadden 3 dagen vrij omdat het maandag Perudag was. Het was alleen al vrijdag en wij hadden allebei tot 's avonds les of werk, dus het vroegst dat wij op de bus terminal konden zijn was 19:00 uur. Dat was een complete chaos. De laatste bussen naar Arequipa gingen om 21:00 uur, en wij moesten nog heen en weer voor onze spullen en avondeten. We zijn in 10 minuten alle bus companies af geweest, rennend langs alle tentjes waar ze Arequiparequiparequipa riepen, hopend op de laatste bus en een beetje goedkoop. Dat lukte helaas niet. Wat we uiteindelijk hebben gedaan is een bus naar Juliaca geboekt, een random dorpje op de helft van de reis. Ons werd verteld dat daar elk halfuur een bus naar Arequipa vertrok, dus dat geloofden we maar.
De busreis was koud, hobbelig, duurde 7 uur, en toen we eindelijk lagen te slapen rond 1 uur 's nachts, stopten we ergens en kwamen er vrouwen de bus in met grote zakken brood roepend "PAN, PAAANN!!" De bus die we vanuit Juliaca naar Arequipa hadden, wat inderdaad heel makkelijk ging, was een stuk beter. Behalve dat de laatste 2 uur een verkoper de bus in kwam en non-stop heeft lopen praten over z'n tandpasta of zo. En nog aan bijna de hele bus verkocht ook! Oja, en ik dacht dat het een goed idee was om crackers met tonijn uit een blikje te gaan eten, even vergeten dat daar vloeistof bij zit... De hele reis heeft de tonijngeur me achtervolgd.

Aangekomen op de bus terminal in Arequipa ontmoetten we een jonge Spaanse vrouw die in Cusco woonde en namen we samen een taxi naar Plaza de Armas. Daar met z'n 3en voor de volgende dag de Colca Canyon trekking tour geboekt! 2 dagen trekken door de Colca Canyon, DE attractie van Arequipa, die twee keer zo diep is als de bekende Grand Canyon. Omdat we op een citytrip hadden gerekend, heb ik de hele trekking op mijn Vans moeten doen. Wat eigenlijk wel prima was.
We hebben 's middags nog een gratis city wandel tour gedaan met een hele grappige gids, en zijn nog uit eten geweest. We kregen een kamer bij de travel agency om nog een paar uurtjes te slapen, en 's nachts om 3 uur vertrokken we. De koude bus in met heel weinig kleren, want mevrouw van de tour zei dat het echt niet koud ging worden! Bij onze eerste stop konden we condors spotten, en die hebben we inderdaad zelfs in grote groepen gezien. Bij de tweede stop moesten we de bus uit en begon de trekking. 7 uur lopen die eerste dag, maar bijna alleen maar naar beneden. Was een makkie dus, 1000 meter dalen. Onderweg in de canyon lunch gehad in een "restaurantje", waar ik voor het eerst alpaca heb gegeten. We sliepen helemaal beneden in wat ze noemden de oasis, waar een aantal hutjes stonden, een bar en een zwembad! Dat zwembad was ijskoud, maar super schoon na de hele dag door stofwolken gelopen te hebben. Waren we eens niet in Cusco waar we elke dag abnormaal veel uitlaatgassen inademen (ze kennen hier geen filters, Cusco gaat me echt een paar jaar van m'n leven kosten), moesten we de hele dag stof inademen. Alhoewel, schoon, toen ik een blaadje in het water eens van wat dichterbij ging bekijken, bleek het een dode muis te zijn...

De volgende ochtend was vreselijk. We moesten die hele canyon weer omhoog lopen, en we moesten om 08:00 uur op de top zijn. Maar de gids had tegen de 6 jonge mensen van onze groep gezegd, nee joh, jullie kunnen het wel in minder dan 3 uur, dus ga maar lekker later dan 5 uur weg. Dus uiteindelijk gingen wij om 6 uur weg, en mochten we er dus maar 2 uur over doen. Het was steil! En daarbij kwam dat we ons ontbijt pas op de top kregen, dus 2 uur keihard supersteil omhoog lopen zonder brandstof. Ik dacht dat ik doodging daar op die berg. Om elk hoekje bleek weer een nieuwe top te zijn, en toen mensen ons vertelden dat we nog maar 10 minuten moesten en wij met onze laatste krachten een vreugdedansje deden, bleken we achteraf nog een uur te moeten... Op het laatst hebben we zelfs nog de mensen van onze groep ingehaald die om 5 uur waren vertrokken. Maar dat ontbijt op de top was het beste ontbijt van m'n leven, scrambled eggs na zo'n klim!
Vervolgens werden Lisa en ik met 2 anderen voor de 3e keer in een andere groep gestopt, en gingen we met de bus naar de hot springs. Heeeerlijk om in bij te komen van de vermoeiende ochtend. Voor de lunch werden we een restaurant ingeloodsd, die Lisa en ik maar sneaky voorbij zijn gelopen want ja, we gaan natuurlijk geen 25 sol (nog geen 7 euro) voor een lunch betalen! 1 straat verder een compleet menu voor 8 sol gekregen, zo hoort het :) Nog een uitzichtplek op de vulkanen rond Arequipa bezocht, en terug naar Arequipa. Het was weer net als op de heenweg, 2 uur voordat we de bus naar Cusco moesten hebben kwamen we aan. Omdat we zaterdag nog geen ticket voor maandag konden boeken, vanwege de rare reden dat het maandag Perudag was dus dan kon je alleen de dag van tevoren boeken (?), was het nog maar de vraag of we wel op tijd terug konden. Maar we hadden geluk deze keer! Het was zelfs een stuk goedkoper dan eerst.
Voor onze reis nog ergens kip gegeten, want het was ook nog eens nationale Pollo a la Braza dag (ik geloof dat de helft van de dagen van het jaar hier nationale iets-dagen zijn).

Onze reis verliep perfect, we hebben de hele reis geslapen en toen we 's ochtends om kwart over 7 aankwamen kon ik via huis meteen door naar school. Alleen om 's avonds nog naar de movie night op school te gaan was niet het allerslimste idee, dat was eigenlijk 2 uur lang mijn ogen proberen open te houden tijdens een Portugese film met niet kloppende Spaanse ondertiteling...
De rest van de week lessen ingehaald van Perudag, salsa gedanst in Mama Afrika, met z'n allen veel te veel eten besteld in een restaurant, paar keer uit geweest, het vrijdagmiddaguitje met de klas naar de grote shopping mall, en het goodbye dinner van Lauren en Dyanthe.

Zaterdag was mijn grote verhuizing! Haha, 5 minuten op pad met mijn backpack. Aydé en oma bleven maar zeggen dat ze me zo gingen missen! Maar ik heb beloofd nog wel eens langs te komen. Nu zit ik bijna aan Plaza San Blas, nóg dichter bij Plaza de Armas (voor mensen zoals Rita die graag meereizen op google street view). Ik zit met Amerikaanse Lisa en Nederlandse Leonie in het appartement, heel gezellig. Maggie, een vriendin van Lisa, kwam dat weekend even langs, dus we hebben gezellig gegeten en zondag zijn we naar de traditionele zondagmarkt van Pisac gegaan. Ben dat weekend een beetje aangestoken door de enorme koopdrang van Lauren en Dyanthe.... Maar dan wel altijd zo goedkoop mogelijk, mijn stopwoordjes zijn vanaf het begin al "no, es caro!" en "no tengo mucho dinero!" Ik moet vooral uitkijken dat ik niet ook in de supermarkt begin af te dingen, zo erg zit het al in m'n systeem.
's Avonds nog uit eten geweest in Maggies favoriete restaurant, alpaca gegeten, hmmm.

Maandag begon mijn vrijwilligerswerk. Ik moest om 6:45 uur van huis weg, 3 kwartier met de bus naar de armere wijk San Jeronimo. Het kost 70 centimos, en als je eruit moet moet je heel hard BAJA roepen, want ze stoppen niet vanzelf. Ik had in het weekend een witte jas gekocht voor op de medische post, de eerste witte jas van mijn leven! :) Ik zit de eerste 2 weken op de maternity afdeling, maar eigenlijk mag ik gewoon het hele ziekenhuis(je) doorlopen om te kijken waar iets te doen is. We werken op het moment met 5 vrijwilligers op de post. Het ene moment gebeurt er van alles, en het andere moment zitten we te wachten op patienten. Veel mogen we niet doen, het is vooral dingen aangeven en mensen helpen opstaan en lopen en zo, maar ik vind het al interessant genoeg! Een bijna-geboorte gezien, waarbij de vrouw na 3 kwartier toch maar naar een groter ziekenhuis vervoerd moest worden, super grote wonden en ehbo-medewerkers die niet kunnen hechten, patienten die met zo veel mogelijk medicijnen volgepropt worden, dokters die nog nooit van het woord communicatie hebben gehoord... Ik heb hier ook vooral gezien hoe ik het later als dokter NIET ga doen. En alle (super interessante!) details over wonden enz. die iedereen hier aan heeft moeten horen zal ik maar niet op mijn blog delen (graag gedaan Robyn :)).

Dinsdag een massage gehad met Lisa, dat moesten we nu eindelijk eens uitproberen na 1000x "masaje masaje" gehoord te hebben in de straat waar we elke dag doorheen lopen. En die was goeeeeed! Pannenkoeken gebakken en naar de film geweest, en woensdag naar de Peruaanse kapper. Dat was nog spannend, want ze knipte gewoon recht door m'n haar heen, en na 5 min vroeg ze of ze eigenlijk ook de voorkant moest doen (???). Maar ik geloof dat het er uiteindelijk best normaal uit ziet, voor 8 sol! Die dag ook nog m'n oude roomie uit de brand geholpen, ze was niet gelukkig meer in de familie. Toen ik kwam hebben we met z'n allen ijs gegeten en toen was het weer goed, lekker makkelijk :)

Donderdag waren er geen patienten op mijn vrijwilligerswerk, en die avond zijn we tot 7 uur uit geweest..... Vrijdag de halve dag geslapen, want dat weekend ging ik met Mitchell en Lisa op Inca Jungle Trail! Een 4 daagse tour naar Machu Picchu! Zaterdag begonnen we na een busrit met mountain biken, supersteil bergafwaarts. Van super koud op de top naar steeds warmer naar beneden, terwijl het landschap langzaam in een jungle veranderde. Keihard liedjes zingen met Lies, tegelijk met een auto door een riviertje rijden met een tsunami als gevolg, Mitchell met 2 lekke banden toen hij eindelijk de leider van de groep mocht zijn, en `s avonds raften in de Urubamba rivier! We sliepen in een hostel, waar ik de volgende dag wakker werd met mijn benen vol met bulten! En jeuk!! Dat is zo nog 4 dagen doorgegaan, ik heb er nu nog steeds last van. Die dag hebben we een stuk van de Inca Trail gelopen, 8 uur lang. Bij de rusthuisjes onderweg een enorme soort van cavia gezien, meerdere apen die camera's jatten (de gids bleef maar roepen "keep your distance!" en wat doet Lisa Minere...), grote spinnen en vallende avocado's. Aan het eind van de dag kwamen we aan bij heerlijke hot springs, waarna we nog gedwongen werden uit te gaan door de gids die zelf zo snel mogelijk lekker z'n bedje in ging. Maandagochtend begonnen we met ziplinen. Dat was veel vetter dan verwacht!! Ik vraag me wel een beetje af hoeveel ik er nu eigenlijk van heb gezien, want het werd sterk afgeraden om met bril te gaan, en de dag ervoor was ik mijn lens verloren in de wc... Het waren 4 lijnen en de langste was bijna 2 km over een kloof heen, super snel, heel gaaf.
Lekker geluncht in Hidroelectrica en een tijdje geprobeerd met een Braziliaan die alleen Portugees kon te praten (!), daarna naar Aguas Calientes gelopen, Machu Picchu town! Met een warme douche daar <3
Volgende ochtend om 4 uur op, de Inca trappen naar Machu Picchu lopen! Was een zwaar stukje, maar om zo Machu Picchu binnen te komen en de zonsopkomst mee te maken was echt magisch. We zijn van 6 tot 4 daar geweest en hebben alle tijd nodig gehad, het is gewoon echt een stad! Naar de Inca brug gelopen, de sun gate, en 2 uur lang geprobeerd lama selfies te maken, die daar ook de hele dag rustig tussen de toeristen rondlopen.
Toen weer afgedaald naar Aguas Calientes, want de bus van 8 dollar was natuurlijk veeeel te duur, en daar eindelijk gegeten wat Mitchell al 4 dagen wilde: pizza. Trein terug naar Ollantaytambo, en vanaf daar de bus naar Cusco. Midden tussen Ollantaytambo en Cusco (de jongen naast mij had een gps), om 1 uur 's nachts, stopten we opeens, en we konden niet meer verder. Er werd ons niks verteld, we konden alleen uit het telefoongesprek van de buschauffeur halen dat de benzine op was. ZUCHT. Elke 10 min riep hij dat het nog maar 10 min zou duren, die uiteindelijk 10 Peruaanse min bleken te zijn, een uur namelijk. Super benauwd en opgepropt in een mini busje, en een chagrijnige man die de hele tijd het raam dicht gooide als wij hem met al onze kracht eindelijk open hadden gekregen om even te ademen. Heb heerlijk geslapen toen ik eindelijk in Cusco was.

Woensdagavond mijn roommate Lisa (Amerikaanse, iedereen heet Lisa hier) uitgezwaaid, en donderdag was het de bedoeling om te dineren in een restaurant met aquariumtafels. Ik heb heel lekker m'n watertje gedronken daar, maar na te hebben overgegeven in de wc van dit super fancy restaurant ben ik toch maar naar huis gegaan... Dat komt ervan, weinig slapen, veel doen ;)

Vanavond alweer een farewell dinner, en nu even op pad met mijn nieuwe roommate Merel.

Muchos besos! Chaooo