On the road

Hallo lieve lezers!!

Sorry dat het zo lang heeft geduurd maar hier is eindelijk weer een berichtje! Een maand later, en zo veel om te vertellen. Ik hoop het wat beknopter te doen deze keer.

Mijn laatste paar weken in Cusco waren heel gezellig. Vol met goodbye dinners en activiteiten die mensen voor ze naar huis gingen nog wilden doen, de Spaanse school begon steeds meer leeg te lopen. Omdat het het einde van de zomervakantie was, kwamen er vooral nog vrijwilligers die er voor langere tijd zouden zitten. Het weekend na de Inca Jungle Trail ging de fun meteen verder: zaterdag stond paragliden op het programma. Met z'n allen naar de top van een berg en samen met een instructeur de berg af "rennen" met een parachute. Ik had een gelukje die dag, had het beste moment wat betreft de circulerende warme windstromen of zo, waardoor ik meer dan een halfuur in de lucht ben geweest.
Die zondag met mijn leuke nieuwe huisgenootje op tour geweest naar Maras en Moray, zoutmijnen en een hele coole Inca ruïne bestaande uit terrassen in de vorm van een cirkel.

De erop volgende week hebben Merel en ik goed onze rust gepakt, zo noem ik het maar, want onze appartementgenootjes konden ons precies elke middag op de bank liggend vinden met al onze dekens en kussens terwijl we de enorme stapel (al dan niet Spaans gesproken) films door werkten. Op een gegeven moment moest onze benedenbuurman Ben zelfs films voor ons downloaden omdat we ze allemaal al hadden gezien. Ach, eindelijk een keertje lui was ook best fijn.

Dat weekend heb ik met Rory en Josien de bus gepakt naar Puno, voor een weekendje naar het Titikakameer. Heel bijzonder dat enorme meer zo hoog in de bergen, met alle drijvende rieten eilanden van maar een paar vierkante meter groot. We hebben dat weekend vooral in de boot gezeten, en een aantal Duitsers die ik van de school kende bleken ook nog heel toevallig in dezelfde boot te zitten. Vanaf zo'n rieten eiland hebben we een rondje gevaren in een rieten boot, en de megaschattige kindjes van het eiland lieten me zien hoe ik hun voedsel, banana del agua, moest eten. We sliepen in een gastfamilie op het vaste eiland Amantani, waar we de zonsondergang op de top van het eiland hebben bekeken en 's avonds een dansavond hadden met traditionele kleding en een "traditionele" dans waarvan ik me afvraag of je het wel een dans kon noemen. Als dat namelijk rondjes lopen in een kring is, kan iedereen dansen :)
Toen we de volgende ochtend de gastfamilie verlieten om de boot in te gaan naar het volgende eiland, zonder iets te hebben gekocht van gastmama, vond ze ons opeens niet zo aardig meer. Alle anderen kregen big hugs van hun gastvrouw die hun tot aan de boot bracht, en wij een slap zwaaihandje van een afstandje. Geen vrienden gemaakt op Amantani...

Het volgende vaste eiland was Taquile, waar we vooral uitleg hebben gekregen over de rare mutsen die ze daar dragen. Terug in Puno hebben we met een Amerikaans meisje de tijd gedood in verschillende restaurants, terwijl we kaartten en 1 voor 1 eten bestelden, tot onze nachtbus terug naar Cusco ging. Daar kwamen we verrassend vroeger aan, nooit verwacht dat dat ooit nog eens in Peru zou gebeuren, de Peruaanse tijd waar iedereen het altijd over heeft was nergens te bekennen. Vervolgens heb ik nog een halfuur hopeloos voor de deur van het appartement gestaan omdat ik dacht dat ik geen sleutel bij me had. Gelukkig kwam Bacon, de enorme straathond van Calle Carmen Bajo, me vergezellen.

De week ervoor had ik een prachtige handgemaakte alpacasjaal gekocht, zo een waar 20 uur voor gewerkt is op een traditioneel handwerkding. Hij was supermooi met allemaal kleurtjes en symbolen van Cusco en Peru, en ik had er 130 soles voor betaald.. (!) De week erna dus verloren tijdens een avond uit.. Maarjaa, ik moest al bijna op pad met mijn backpack, hoefde ik die in ieder geval niet meer mee te sjouwen... :)
Een vriendin uit Cusco kwam weer terug voor een paar dagen om haar verjaardag te vieren, Merel en ik zijn de hele tijd bezig geweest een Spaans nummer uit ons hoofd te leren, Ben besloot met een stuk hout en een zaag een bureau te bouwen voor in het appartement, en Dyanthe, Merel en ik hebben in een super spontane actie alledrie piercings genomen. Don't worry, ik heb alleen tweede gaatjes in mijn oren laten zetten. Heb ook een coole haarstreng of zo in m'n haar laten vlechten, dus ik word al helemaal een reishippie.
Op de laatste dag van mijn vrwijwilligerswerk heb ik meegedaan aan een demonstratie van het ziekenhuis. Heel grappig, met alle dokters en random vrouwen die ze hadden opgetrommeld de straat op met spandoeken en een auto met sirene achter ons aan. De demonstratie was voor familiy planning, dus ik liep met een groot spandoek met SEXO CON SESO erop (gooi maar in google translate). Dat hadden de mensen op straat natuurlijk nog nooit gezien, een witte die meedeed aan een demonstratie!

Mijn laatste volle dag in Cusco ben ik met Merel naar Saqsayhuaman, sexy woman op z'n Peruaans, geweest, een ruïne bovenaan Cusco. Dat was een compleet drama. We hadden nauwelijks geslapen en waren dus veel te moe, we moesten het dubbele betalen van wat we dachten, om er vervolgens achter te komen dat we er aan de andere kant gewoon zonder ticket in konden lopen, het was eigenlijk best saai (wel 1 hoogtepunt: de glijbaanstenen), we konden de weg niet vinden naar de rest van de ruïnes, zelfs niet nadat een Belg ons alles had uitgelegd, en toen we besloten maar gewoon terug te gaan moesten we de hele weg naar beneden lopen omdat de taxi's ons negeerden. Maar het is iets wat je moet zien in Cusco, dus ik kon het in ieder geval van mijn lijstje strepen!
's Avonds had ik mijn goodbye dinner en we hebben er nog een gezellige avond uit van gemaakt. De volgende dag verhuisde een van mijn huisgenootjes naar de gastfamilie waar ik een maand in had gezeten, en hij kwam terug met een cadeautje van ze voor mij! Ik had helemaal geen tijd meer gehad om bij ze langs te gaan, dus heb ze aan de telefoon gesproken, en Ayde bleef maar zeggen dat ze me miste en dat ik echt een keer terug moest komen, het was superlief.

Die avond heb ik de bus gepakt naar Nazca, mijn avontuur begon! 2 maanden lang vroeg iedereen waar ik na Cusco heen zou gaan, maar ik ben niet zo goed in plannen, dus besloot de dag van tevoren om naar Nazca te gaan. Vond het wel even jammer om alles en iedereen achter me te laten in Cusco!
's Ochtends aangekomen in Nazca kwam ik erachter dat alle hostels uit mijn reisgids niet meer bestonden, dus werd ik meegesleept naar een goedkoop hotel aan Plaza de Armas. Daar heb ik een aardbeving meegemaakt waar alle Peruanen wel heel erg van schrokken, dus blijkbaar was 'ie best heftig. Ik stond in de badkamer en opeens begon alles te schudden, ik wist niet wat het was, maar ik dacht alles behalve dat het de hele aarde zou kunnen zijn die heen en weer beweegt. Maar toen het wel erg lang duurde en ik mensen hoorde schreeuwen, nam ik maar even een kijkje buiten de badkamer en zag ik alle gasten naar beneden rennen. Op dat moment stopte het gelukkig. Achteraf hoorde ik van een vriend dat iemand die hij kende in Nazca naakt de douche uit was gerend naar buiten, de paniek was dus best groot.
Ik boekte een vlucht over de Nazca lines voor die dag, in een vliegtuigje voor 6 passagiers over de mysterieuze lijnen en vormen in de soort van woestijn bij Nazca heen, heel gaaf. In Nazca zelf was verder niks te doen, behalve boodschappen die een random Peruaan voor me heeft betaald, en eindelijk een nacht goed slapen.

De volgende dag in de bus naar Ica gestapt, waarvandaan ik rechtstreeks naar Huacachina ging. De noemen Huacachina de oasis, en dat is het ook echt. Temidden van enorme zandduinen ligt een minimeertje, en daaromheen staan alle hostels en hotels met zwembaden en hangmatten, een hele relaxte plek, en het staat bekend om het feit dat je er kunt sandboarden. Met z'n allen in een buggy dwars door en over de duinen heen werden we op de top van een duin gedropt met onze boards, en omdat het te moeilijk was om het op de snowboard manier te doen moest je er maar gewoon op gaan liggen en head first naar beneden. Supersnel. En die nacht had ik mijn eerste ervaring met snurkende mensen in een dorm, waarvan er helaas nog veel volgden...

Mijn volgende bestemming was Paracas, waar ik naar de Ballestas eilanden wilde gaan, maar dat ging helaas niet door. De zee was te wild voor een paar dagen en ze wisten niet wanneer het weer beter zou worden, dus ben ik na 2 dagen gezelligheid toch maar richting Lima gegaan.
In Lima was niet veel te doen, het is eigenlijk best een saaie stad. Ik had alleen een leuke groep mensen ontmoet, en mijn Peruaanse roommate kende Lima heel goed en nam ons overal mee naartoe. Ook hebben we het grootste food festival van Zuid-Amerika bezocht, Mistura. Zo heb ik toch het beste van Lima gezien. In het hostel waar ik verbleef zijn wel de raarste dingen gebeurd, zo hebben we een halfuur lang in het slot van mijn kluisje staan zagen omdat ik de sleutel was verloren en de twee reserve in het kluisje had liggen, totdat een jongen uit de kamer zei dat hij dat soort dingen voor z'n werk deed en hem in 3 seconden open zaagde, en heb ik midden in de nacht de superdikke man in de dorm de stuipen op het lijf gejaagd toen ik hem wakker maakte omdat hij zo hard aan het snurken was.

Vervolgens met een aantal mensen de bus naar Huaraz gepakt, hoog in de bergen. Daar hebben we twee super zware maar mooie trekkings gedaan naar een gletsjer en Laguna 69, tot 5600 meter hoogte. Vanaf Huaraz naar Trujillo gegaan en daar pyramideruïnes bezocht en voor de rest crepes gegeten en zitten kaarten in het hostel. En die avond eindelijk naar Mancora, waar iedereen de hele tijd naar uit had gekeken. Zon, zee en strand opzoeken! Wat we daar de afgelopen dagen hebben gedaan is zwemmen (voor het eerst in de Stille Oceaan!), chillen, zonnen, milkshakes drinken in ons favoriete restaurantje, en Cusqueñas terwijl de zon ondergaat.

Morgen de bus naar Ecuador, ik hoop mijn volgende bericht vanaf de Galapagos eilanden te schrijven!

Tot dan, liefs!